Οι συγκεχυμένες και ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των πυρηνικών αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας μπορούν να μπερδέψουν ακόμη και τους ειδικούς. Η αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης που ελπίζουμε να επαναφέρει το σύστημα ψύξης δεν αποτελεί ταυτόχρονα και λύση του προβλήματος ούτε μας διαφωτίζει ουσιαστικά. Ο καπνοί που συχνά βγαίνουν από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες δεν γνωρίζουμε αν είναι από τις δεξαμενές εξαντλημένων καυσίμων (ραδιενεργών αποβλήτων) η από τις πυρηνικές καρδιές που ίσως να έχουν λιώσει και να μην το αποκαλύπτουν ακόμη οι αρχές της Ιαπωνίας.

Πολλά δεν ξέρουμε ακόμη για τις επιπτώσεις στην Ιαπωνία όμως σίγουρα ξέρουμε ότι όλα τα επιστημονικά μοντέλα των ηλεκτρονικών υπολογιστών (προσομοιώσεις) αποκλείουν να κινδυνέψει η Ελλάδα εκτός και αν κάποιος είναι τόσο αφελής και επικίνδυνος ώστε φορτώσει λαχανικά και άλλα προϊόντα από τις περιοχές που συνορεύουν με το πυρηνικό εργοστάσιο και τα φέρει στην Ελλάδα, όπως δήλωσε στο ΒΗΜΑ FM ο Διευθυντής του ΕΚΕΟ Δρ. Θεόδωρος Λιόλιος.

Όμως υπάρχουν μερικά αδιάσειστα στοιχεία αξιολόγησης του κινδύνου και αυτά είναι πάντα οι αριθμοί. Για να αντιληφθεί λοιπόν ο αναγνώστης τον πραγματικό κίνδυνο καταγράψαμε μερικές από τις υψηλότερες τιμές επιφανειακής πυκνότητας ραδιενέργειας (ραδιενέργεια ανά τετραγωνικό μέτρο) που έχει δώσει μέχρι σήμερα ο Διεθνής Οργανισμός  Ατομικής Ενέργειας. Συγκρίναμε αυτές τις τιμές με αυτές που μέτρησε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το Μάιο του 1986  μετά το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ. Ακολουθεί ο πίνακας των μετρήσεων στη Γιαμαγκάτα (περίπου 58 χιλιόμετρα από τη Φουκουσίμα), Τόκιο (περίπου 230 χιλιόμετρα από τη Φουκουσίμα) και Ελλαδα (Θεσσαλονίκη) το Μάιο του 1986.

Αντίστοιχα ο μέγιστος ρυθμός δόσης κοντά στο εργοστάσιο σύμφωνα με την ΙΑΕΑ έχει φτάσει 400.000 (μSv/hour) αν και τα ΜΜΕ αναφέρουν μέχρι και 1.000.000 (μSv/hour). Αν σκεφθεί κανείς ότι το φυσιολογικό υπόβαθρο κυμαίνεται στο 0.15 (μSv/hour) τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η εκτίμηση που ακούστηκε «ρυθμός δόσης ραδιενέργειας εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος από το φυσιολογικό» ίσως δεν είναι υπερβολικός για τις εσωτερικές εγκαταστάσεις του πυρηνικού εργοστασίου.

Οι τρεις εργάτες που εκτέθηκαν σε υψηλές δόσεις ραδιενέργειας πατώντας μέσα σε μολυσμένα νερά τελικά δέχθηκαν (οι δύο από αυτούς) δόσεις περίπου 2-6 Sv. Η ποσότητα αυτή είναι πολύ μεγάλη και σίγουρα αύξησε σημαντικά την πιθανότητα τους να εκδηλώσουν καρκίνο στο μέλλον. Μια πρόχειρη εκτίμηση δίνει έναν καρκίνο για κάθε 25 Sv άρα έχουμε μια αύξηση της πιθανότητας εκδήλωσης καρκίνου μέχρι το τέλος της ζωής τους κατά (περίπου) 10%.

Άρα με τις σημερινές μετρήσεις η άμεση γειτονιά του πυρηνικού εργοστασίου στη Φουκουσίμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη ενώ στο Τόκιο τα σημερινά επίπεδα ραδιενέργειας αν και είναι άνω του φυσιολογικού δεν δικαιολογούν εκκένωση του πληθυσμού η λήψη ακραίων μέτρων ασφαλείας. Η Ελλάδα στις ημέρες του Τσερνόμπιλ είχε πολύ μεγαλύτερη επιβάρυνση από τη ραδιενέργεια του νέφους από ότι έχει σήμερα το Τόκιο η ακόμη και άλλες περιοχές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το εργοστάσιο.

Σημείωση: Η παραπάνω ανάλυση είναι εκλαϊκευμένη και μπορεί μόνο να ερμηνευθεί σωστά από το ίδιο το Κέντρο Ελέγχου Όπλων. Δεν αποτελεί ιατρική συμβουλή και στηρίζεται σε πληροφορίες που δίνει η ΙΑΕΑ σήμερα.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Δευτέρα, Μάρτιος 28th, 2011 στις 00:12 στην κατηγορία ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.