Φτάνοντας το πρωί στη ΣΣΕ για να διδάξουμε τους Ευέλπιδες διαπιστώνουμε συνήθως ότι το κυλικείο δεν είναι ανοιχτό αφού οι στρατιώτες που το χειρίζονται έχουν υπηρεσία και άρα ο πρωινός καφές συνήθως είναι πολυτέλεια. Οι Ευέλπιδες έχουν ξυπνήσει από τα ξημερώματα και είναι γυαλισμένοι και καθαροί προβλεπόμενοι όπως πάντα (σε αντίθεση με ορισμένους που διδάσκουν στη ΣΣΕ οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για την εμφάνιση τους διότι δεν υπάρχουν για αυτούς ποινές). Άρα μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι από την ώρα που θα ξυπνήσουν μέχρι τις 08:15 που όλοι μπαίνουν στην αίθουσα δεν προλαβαίνουν να προετοιμάσουν τη συνωμοσία τους για την ανατροπή της Δημοκρατίας (ξέρετε αυτή την αθλιότητα που αναπαράγουν ορισμένοι τελευταία για να θίξουν τη ΣΣΕ). Από τις 08:15 μέχρι και 13:30 η ακαδημαϊκή εκπαίδευση είναι ασταμάτητη: Ανώτερα Μαθηματικά, Πυρηνική-Ατομική Φυσική, Στρατιωτική Ιστορία, Συνταγματικό Δίκαιο, Φιλολογία, Οικονομικές Επιστήμες.

Γέρνει μερικές φορές κάποιος Εύελπις στον κιτρινισμένο τοίχο της αίθουσας διδασκαλίας η μπροστά στο θρανίο του με τα μάτια μισόκλειστα παλεύοντας να ακολουθήσει τις εξισώσεις που απλώνονται στον πίνακα

«Γιατί δεν προσέχεις Εύελπι;», «Κύριε Καθηγητά φυλούσε χτες το βράδυ» σπεύδει να τον δικαιολογήσει η συνάδελφος του που και αυτή με δυσκολία κρατά τα μάτια της ανοιχτά από την βραδινή σκοπιά.

Η πρώτη σκέψη του καθηγητή είναι η επίπληξη και η τιμωρία για την έλλειψη προσοχής αφού με μια απλή διαταγή του καθηγητή ο Εύελπις παρουσιάζεται στον Αξιωματικό Υπηρεσίας για μια αυστηρή ποινή. Όμως όποιος έχει ζήσει ανάμεσα σ’αυτά τα παιδιά από την πρώτη ημέρα που ήρθαν στην Σχολή Ευελπίδων μόνο αγάπη μπορεί να νιώσει και συμπόνοια για την απίστευτη κόπωση της διπλής ιδιότητας του δόκιμου αξιωματικού και του φοιτητή ανώτατης σχολής.
Καθώς περνάει η ημέρα και πλησιάζουμε προς την έκτη ώρα διδασκαλίας η κόπωση είναι τόσο έντονη που με δυσκολία παρακολουθούν τα πανεπιστημιακά μαθήματα που τους διδάσκουμε. Όμως φιλότιμα και με σθένος παρακολουθούν γιατί δέχονται συνεχώς μηνύματα που τους αναπτερώνουν το ηθικό:

«Θέλω να γνωρίζετε τις αρχές της ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας όχι μόνο γιατί είναι θεμελιώδεις στις στρατιωτικές εφαρμογές αλλά και επειδή δεν πρέπει κανείς απόφοιτος του πολυτεχνείου να θεωρεί ότι έχει γνώσεις που εσείς δεν έχετε»

«Δεν θα τους επιβληθείτε στη μονάδα μόνο ως ανθυπολοχαγοί αλλά και ως επιστήμονες – Να μην μπορέσει κανείς ποτέ να θίξει το επιστημονικό σας επίπεδο»

Παίρνουν θάρρος, τα μάτια ανοίγουν η προσοχή εντείνεται, η υπερηφάνεια του νέου αξιωματικού τους δίνει απίστευτη ενέργεια και πάθος. Ορισμένοι μπορούν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον καλύτερο καθηγητή ΑΕΙ με τις ερωτήσεις τους – ιδιαίτερα στο πρώτο έτος που είναι ακόμη “ζεστοί” από τις πανελλήνιες εξετάσεις.

«Εγώ περνούσα σε όποιο πανεπιστήμιο ήθελα», λέει ένας από τους πολλούς αριστούχους των πανελληνίων εξετάσεων που μπαίνουν στην Ευελπίδων «αλλά ήθελα να γίνω αξιωματικός» – πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή την αλήθεια που δεν την ξέρουν οι εκτός των τειχών! Λόγια που μας γεμίζουν κουράγιο να συνεχίσουμε με αυτά τα παιδιά στην αίθουσα διδασκαλίας που συχνά δεν έχει καλοριφέρ η κλιματισμό, με σπασμένο και χαλασμένο το τζάμι από όπου μπαίνει κρύο χωρίς ελπίδα να το φτιάξουμε σύντομα. Διότι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε καταλήψεις, δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τον υπουργό μας να έρθει στη σχολή μας, δεν μπορούμε να πάρουμε τα τυφέκια μάχης G3 και να βγούμε να κλείσουμε τους δρόμους. Ο κώδικας τιμής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων δεν επιτρέπει τέτοιες ακρότητες και έτσι στωικά ελπίζουμε για μια αναβάθμιση των εποπτικών μέσων και της δομής γενικότερα που δεν έρχεται ποτέ. Αναφορές, έγγραφα, χαρτιά, γραφειοκρατία και κάθε χρόνο τα ίδια!

Μετά την ακαδημαϊκή εκπαίδευση αρχίζει η στρατιωτική εκπαίδευση που περιλαμβάνει ώρες ατέλειωτες σωματικής αγωγής, στρατιωτικών μαθημάτων ώσπου κατάκοποι το βράδυ παρακαλούν για λίγη ώρα ξεκούρασης. Εξαντλημένοι ελπίζουν καθημερινά να τους δώσει η Διοίκηση καμία μέρα παραπάνω άδεια μήπως και συναντήσουν τους φίλους και τις αγαπημένες τους. Ζηλεύουν και παραπονιούνται που οι άλλοι φοιτητές στα πανεπιστήμια ζούνε άνετα χωρίς αυτή την αφόρητη πίεση, τους παρηγορούμε τους ανεβάζουμε το ηθικό με υποσχέσεις για λαμπρή στρατιωτική καριέρα, για μεταπτυχιακές σπουδές, για αποδοχή και αγάπη που θα έχουν από τους Έλληνες πολίτες.

«Όλοι οι Έλληνες σας καμαρώνουν στις παρελάσεις, σας θεωρούν παιδιά τους»

«Ποιος άλλος πτυχιούχος θα χειριστεί δημόσιο εξοπλισμό εκατομμυρίων ευρώ εκτός από τον αξιωματικό; Να γιατί πρέπει να έχετε υψηλό επιστημονικό επίπεδο»

Πρέπει να τους δείξουμε τη φωτεινή πλευρά της καριέρας τους να αντέξουν τα δύσκολα χρόνια της Ευελπίδων μέχρι να αποφοιτήσουν και να αντιληφθούν την πραγματικότητα της μονάδας, των μεταθέσεων, της προκατάληψης αυτών που δεν σέβονται το στρατιωτικό τρόπο ζωής.

Έλληνα Πολίτη εσύ που στο μέλλον θα διαβάζεις αυτές τις γραμμές να ξέρεις ότι μέσα σε αυτό το πυκνό και ανελέητο ημερήσιο πρόγραμμα του Εύελπι, μέσα στις κρύες συχνά αίθουσες με τα ελάχιστα εποπτικά μέσα, με υποσχέσεις επιτυχίας και πατρικό ενδιαφέρον προσπαθούμε να χτίσουμε ένα αξιωματικό που θα φροντίσει σαν αδερφός τον γιο σου και δεν θα του φερθεί άδικα όταν κλείσει η πύλη του στρατοπέδου και αυτός έχει εξουσία πάνω στο παιδί σου. Διδάσκουμε στα νέα αυτά παιδιά να δείξουν σεβασμό στον γιο σου ως άτομο και ως επιστήμονα διότι αρκετοί έρχονται στο στρατό ήδη πτυχιούχοι. Οι νέοι αυτοί αξιωματικοί ανήκουν σε μια νέα γενιά στρατιωτικών επιστημόνων και είναι έτοιμοι να διοικήσουν με εκτίμηση και ενδιαφέρον το παιδί σου και το μόνο που ζητούν είναι τη δική σου αγάπη και εκτίμηση. Αν τους κατηγορήσεις άδικα για αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αν τους απομονώσεις και δεν τους περιβάλλεις με την αγάπη και την εκτίμηση που τους αξίζει τότε αποξενώνεις τον μοναδικό άνθρωπο που έχει ορκιστεί να πεθάνει για να μην κινδυνεύσεις εσύ και η οικογένεια σου. Σκέψου σε ποια ανθρώπινη πηγή σωτηρίας τρέχει το μυαλό σου για ασφάλεια όταν σκεφτείς θεομηνία, καταστροφή, πόλεμο – ακριβώς αυτοί είναι σήμερα που δέχονται επίθεση.

Στο καθημερινό πυκνό και αδυσώπυτο πρόγραμμα εκπαίδευσης και διδασκαλίας των Ευελπίδων δεν υπάρχει χρόνος για χουντικές ανοησίες και αντιδημοκρατικές ενέργειες. Τα νέα αυτά παιδιά διψούν για μια άδεια, για μερικές στιγμές αγάπης με τον/την σύντροφο τους εκτός σχολής, για την οικογενειακή φροντίδα που έχασαν μέσα στο θάλαμο.
Αντί λοιπόν να δημιουργούνται φανταστικές ιστορίες συνωμοσίας καλό θα ήταν να επισκεφθούν οι πολιτικοί παράγοντες και οι δημοσιογράφοι τη Σχολή Ευελπίδων και να ζήσουν για μία μέρα ως Ευέλπιδες. Θα άλλαζαν όλοι άποψη για την πραγματική εικόνα της Σχολής Ευελπίδων που προσπάθησα να συμπυκνώσω στο κείμενο αυτό (μάλλον αδέξια διότι στερούμαι λογοτεχνικών δεξιοτήτων). Αλλά όμως αυτή είναι η πραγματική εικόνα στη Σχολή Ευελπίδων, αυτά είναι τα δικά σου παιδιά που κουράστηκαν πλέον με την υπόθεση που συντηρούν όσοι θέλουν να τους βλάψουν και να φθείρουν το ηθικό τους!
Έλληνα Πολίτη, στήριξε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων – γίνε μέλος της ομάδας “Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων” στο facebook και στείλε από κει ένα μήνυμα υποστήριξης και συμπαράστασης στα νέα αυτά παιδιά – τα δικά σου παιδιά!

Σημείωση:Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε ότι οι Ευέλπιδες δεν παρέλασαν στη Θεσσαλονίκη (28 Οκτ 2011) αλλά τραγούδησαν ένα εμβατήριο (Μακεδονία Ξακουστή) κάνοντας σημειωτόν για να ικανοποιήσουν όλους τους Έλληνες πολίτες (μαζί και τους γονείς και συγγενείς τους) που ζητούσαν να καμαρώσουν τα παιδιά που κουράστηκαν να κάνουν πρόβες καθημερινά για πολλές εβδομάδες. Άρα καμία παράβαση δεν διαπράχθηκε!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Παρασκευή, Δεκέμβριος 2nd, 2011 στις 22:23 στην κατηγορία ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Σχόλια και pings δεν επιτρέπονται.